یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
.
.
.
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
.
.
.
سجده ای زد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر آه او

.
.
.
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای
.
.
.
جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای
.
.
.
نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی
.
.
.
خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن
.
.
.
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو … من نیستم
.
.
.
گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم
.
.
.
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

نــــــــــــه
هوا سرد نیست...
سرمای کلامت، دیوانه ام میکند
بی رحم !
شوق نگاهم را ندیدی؟
تمام من به شوق دیدنت، پر میکشید
ولی …
همان نگاه بی تفاوتتــــــــ
برای زمین گیر شدنم کافی بـــــــــــــود